Ik kreeg wel eens de vraag gesteld waarom ik schilder.
Een goed antwoord kon ik eigenlijk niet formuleren.
“Omdat ik het leuk vind” is dan een wel erg algemeen antwoord.
Een vervolgvraag was dan vaak: “ja, maar waarom schilder je dan wat je schildert?”
En ook hierop moest ik het antwoord schuldig blijven.

En toch zijn het legitieme vragen die een kunstenaar kan verwachten.
Waarom schilder ik, en waarom schilder ik wat ik schilder?
Na lang nadenken, filosoferen, overpeinzen, denk ik dat ik het antwoord gevonden heb op de eerste vraag:

“Ik schilder… omdat ik het leuk vind”.

Mijn ogenschijnlijk pragmatisch antwoord zoals ik die vroeger gaf bleek dus in essentie de ware reden te zijn waarom ik schilder. Ik vind het waanzinnig leuk en het geeft me een enorme rust. En die ‘rust’ is gelijk de inleiding naar het antwoord op de tweede vraag:

“Waarom schilder ik wat ik schilder”

Het leven kan best heel gejaagd en onrustig zijn. We worden overspoeld door allerlei prikkels en signalen. Telefoons, computers, media, en wat al niet meer… allen roepen ze het hardst om onze aandacht. Maar ook in ons sociale leven is het vaak rennen en bijblijven. Dit hoeft niet per se negatief te zijn, want het is vaak gezellig en inspirerend.
Maar toch… Soms wil je even stil staan, heb je behoefte aan… rust.

In essentie is ‘rust’ altijd wel een thema in mijn werk. Vaak een persoon verzonken in gedachten. Maar de rust is ook te vinden in de gekozen compositie, de uitsnede, de kleurencombinaties, in het contrast tussen licht en donker. Maar altijd zoekend naar balans.

Een regelmatig terugkerend thema in mijn werk zijn ronden en gebogen vormen, vaak als linten, of slingerachtige banden. Niet zelden zie je dit terug in de haren van de modellen.
In de natuur zijn glooiende en gecurvde vormen overal aanwezig. Planten, dieren, bladeren, golven, rivieren, stenen, maar ook in ons eigen lichaam.
Het fascineert me hoe deze dynamische bewegingen altijd in balans lijken te zijn.

Kenmerkend voor mijn werk is de combinatie tussen hyperrealisme en surrealisme, waarbij ik graag gedetailleerd te werk ga.
Opvallend is dat de toeschouwer vaak in meerdere stappen het werk bekijkt. Beginnend vanaf enkele meters, daarna een stap naar voren doen, dan nog een stap… en eindigend door op enkele centimeters het detaillistische werk te bestuderen. Erg grappig!